Przykłady funkcji GPR w Microsoft Excel

Funkcja WPR jest przeznaczona do tabel poziomych, co sugeruje jej nazwa. Jeśli pracujesz z standardowymi tabelami pionowymi i nie chcesz ich przekształcać w poziome, najłatwiej skorzystać z analogicznej funkcji GP, która wykonuje przeszukiwanie pionowe. Artykuł na ten temat został już opublikowany na naszej stronie.

Więcej informacji: Funkcja WPR w programie Microsoft Excel

Transpozycja tabeli pionowej

Jeśli masz już tabelę poziomą, przejdź od razu do jednego z dwóch działów z przykładami, a my pokażemy, jak transponować tabelę pionową dla tych, którzy potrzebują jej przekształcenia. Standardowa funkcjonalność Excel pozwala na realizację takiej konwersji w kilku kliknięciach.

1. Zaznacz całą tabelę, przytrzymując lewy przycisk myszy, a następnie kliknij prawym przyciskiem.
2. W menu kontekstowym kliknij przycisk "Kopiuj".
3. Wybierz pustą komórkę do wklejenia tabeli lub stwórz osobny arkusz, aby ułatwić to zadanie. Ponownie kliknij prawym przyciskiem, aby otworzyć menu kontekstowe i wybierz "Wklej specjalnie".
4. Pojawi się okno ustawień, w którym spośród wszystkich opcji należy zaznaczyć tylko "transponować", a następnie kliknij "OK".
5. Tabela zachowa swoje formatowanie i wartości w komórkach, ale teraz zostanie wyświetlona w poziomym układzie, co oznacza, że można przejść do korzystania z funkcji WPR.

Przykład 1: Jedna wartość

Zapoznajmy się z najprostszym przykładem budowy funkcji WPR, aby użytkownicy, którzy nigdy wcześniej nie mieli do czynienia z tworzeniem podobnych formuł, nie mieli trudności z określeniem każdego argumentu.

1. Pod główną tabelą poziomą mamy początek innej, w której należy obliczyć, ile jednostek towaru sprzedano w danym miesiącu.Oczywiście, można samodzielnie znaleźć wartość w głównym arkuszu, jednak jest to czasochłonne, gdy mowa o kilku dziesiątkach lub setkach wartości. W takim razie stwórzmy funkcję WYSZUKAJ.PIONOWO, która znajdzie wartość automatycznie.
2. Zadeklaruj ją w odpowiednim bloku, postaw otwierający nawias okrągły i przejdź dalej.
3. Jako poszukiwaną wartość wskaźnikową podaj komórkę, na którą należy się orientować. W naszym przypadku jest to "Kwiecień".
4. Po każdym zadeklarowanym argumencie nie zapomnij postawić znaku ";", który go zamyka.
5. Następnie zaznacz cały arkusz, w którym odbywa się wyszukiwanie wartości.
6. Wprowadź numer wiersza do wyszukiwania. Jeśli zwrócisz uwagę na następny zrzut ekranu, zauważysz, że odpowiada on wcześniej podanemu, a jako numer występuje po prostu cyfra.
7. Na końcu dodaj "0", aby oznaczyć dokładne dopasowanie, postaw zamykający nawias okrągły i potwierdź utworzenie funkcji naciskając klawisz Enter.
8. Porównaj uzyskane dane z oryginałem, aby upewnić się, że funkcja została poprawnie skonstruowana.
9. Jeśli później masz inne komórki, wartości wierszy których należy zwrócić, nie twórz funkcji od nowa ani nie kopiuj jej z dalszym edytowaniem.
10. Zaznacz już gotową komórkę i rozciągnij ją na potrzebną odległość.
11. Podstawienie wartości przebiegło pomyślnie.

Użyj powyższego przykładu jako podstawy, zastępując poszukiwaną wartość i arkusz do wyszukiwania. Jeśli to konieczne, otwórz okno "Argumenty funkcji", aby nie pogubić się przy wprowadzaniu argumentów.

Przykład 2: Kilka wartości

Jeśli dla arkusza, w którym używana jest funkcja WYSZUKAJ.PIONOWO, konieczne jest obliczenie wartości od razu w kilku wierszach, nie ma potrzeby samodzielnego tworzenia funkcji od nowa, wskazywania zakresu i pozostałych argumentów.Pokażemy, jak znacznie uprościć to zadanie.

1. Dodaliśmy wiersze do naszej tabeli i stworzyliśmy nowe wartości dla miesięcy w dolnej części.
2. Używamy tej samej formuły, stworzonej w pierwszym przykładzie.
3. Rozciągnij ją w dół, aby zobaczyć, jak nastąpi automatyczne zastąpienie dla nowych wierszy.
4. Widać, że rozciąganie przebiegło pomyślnie i wartości zostały wstawione poprawnie.
5. Od razu zaznacz wszystkie komórki do rozciągnięcia, aby nie robić tego z każdą kolumną.
6. Obliczenia zakończone pomyślnie i wszystkie dane są wyświetlane poprawnie. Można to sprawdzić, klikając na komórkę i patrząc na podane dla niej argumenty w funkcji GPR.