Instalowanie pakietów na CentOS

Absolutnie każdy użytkownik podczas pracy z systemem operacyjnym CentOS staje przed koniecznością zainstalowania różnych pakietów w celu dodania żądanego programu i rozpoczęcia interakcji z nim. Zadanie może być realizowane na różne sposoby, w zależności od rodzaju otrzymywanego oprogramowania i osobistych preferencji użytkownika. Dzisiaj chcielibyśmy zademonstrować absolutnie wszystkie dostępne metody instalacji pakietów RPM i TAR.GZ (jeśli nie udało się znaleźć pakietu pierwszego typu), abyś mógł szybko znaleźć najlepszy sposób i wdrożyć go, kierując się prostymi wskazówkami.

Instalowanie pakietów na CentOS

Po pierwsze, w standardowej kompilacji CentOS brakuje powłoki graficznej, ponieważ sama dystrybucja jest nastawiona na pracę serwera. Jednak na oficjalnej stronie bez problemu można pobrać wersję ze środowiskiem, w którym będzie już preinstalowany główny zestaw oprogramowania, w tym menedżer aplikacji. Dokładnie to robią początkujący użytkownicy, więc pierwsze opcje będą miały na celu interakcję z GUI. Jeśli go nie masz, przejdź do instrukcji dotyczących konsoli.

Metoda 1: Menedżer aplikacji

Menedżer aplikacji to standardowe narzędzie w prawie każdym środowisku graficznym, które na to pozwala "Terminal" instaluj aplikacje znajdujące się w oficjalnych repozytoriach. Jeśli dopiero zaczynasz korzystać z CentOS, zalecamy skorzystanie z tej opcji, ale bądź przygotowany na to, że nie wszystkie istniejące programy znajdują się w tej bibliotece.

1. Uruchom menu "Aplikacje" iw sekcji „Systemowe” odnaleźć „Instalowanie aplikacji”.
2. Tutaj możesz skorzystać z kategorii, aby przejrzeć dostępne oprogramowanie lub przejść bezpośrednio do wyszukiwania.
3. Jeśli oprogramowanie jest dostępne do pobrania z oficjalnych repozytoriów dystrybucji, zostanie wyświetlone w wynikach. Kliknij odpowiednią linię, aby przejść do strony produktu.
4. Jest tu tylko jeden niebieski przycisk "Zainstalować" - Kliknij na to. Jeśli chcesz wcześniej dowiedzieć się o funkcjonalności oprogramowania i spojrzeć na zrzuty ekranu, zrób to na tej samej stronie.
5. Zaczekaj na zakończenie instalacji. Ta operacja może zająć kilka sekund lub pół godziny, na co wpływa rozmiar pakietu i szybkość połączenia internetowego.
6. Po zakończeniu pojawi się nowy przycisk "Biegać"... Kliknij go, aby rozpocząć korzystanie z oprogramowania.
7. Dodatkowo w menu pojawi się ikona oprogramowania "Aplikacje", a jego lokalizacja może być inna. Na przykład edytor grafiki "KORDONEK" został automatycznie umieszczony w kategorii „Grafika”... W przyszłości nic nie powstrzyma Cię przed dodaniem ikony do Ulubione lub na pulpit.

Jak widać, w implementacji tej metody nie ma nic skomplikowanego, ale jedyną jej wadą jest brak możliwości wyboru wersji oprogramowania oraz brak niektórych popularnych rozwiązań w bibliotece. Jeśli nie możesz znaleźć produktu, którego szukasz, przejdź do kolejnych instrukcji.

Metoda 2: Oficjalna witryna oprogramowania

Często programiści, którzy tworzą wersje swoich aplikacji dla systemu Linux, publikują pakiety RPM na własnych oficjalnych witrynach, a użytkownik musi je tylko pobrać i zainstalować za pomocą standardowego narzędzia systemu operacyjnego. Ten schemat działa również dla CentOS, więc omówmy go krótko.

1. Otwórz przeglądarkę, przejdź do oficjalnej strony oprogramowania i znajdź tam sekcję pobierania.
2. Z listy dostępnych zespołów wybierz RPM w oparciu o architekturę zespołu.
3. Pobieranie się rozpocznie. Możesz oznaczyć przedmiot markerem "Otwórz w"natychmiastowe rozpoczęcie instalacji lub "Zapisz plik"jeśli chcesz wrócić do tego później.
4. Po zakończeniu pobierania pozostaje tylko przejść do folderu z pakietem i otworzyć go, klikając dwukrotnie lewym przyciskiem myszy. Przy wyborze opcji "Otwórz w" instalacja rozpocznie się automatycznie. Pozostaje tylko postępować zgodnie z instrukcjami kreatora instalacji, a następnie przystąpić do testowania oprogramowania.

Możliwe jest zainstalowanie niektórych pakietów RPM przechowywanych w niestandardowych repozytoriach w ten sam sposób, ale wtedy nie ma gwarancji, że standardowy instalator poprawnie uruchomi takie instalatory. Ten problem można rozwiązać za pomocą konsoli, na której będzie skupiona jedna z naszych następnych metod.

Metoda 3: narzędzie YUM

YUM (Yellowdog Updater Modified) to standardowy menedżer pakietów dla CentOS i innych dystrybucji opartych na RedHat, który umożliwia zarządzanie plikami RPM, w tym możliwość ich instalacji. Interakcja z nim jest dość prostym zadaniem, ponieważ nie musisz uczyć się wielu różnych poleceń, biorąc pod uwagę ich składnię. Wystarczy opanować kilka prostych opcji. Proponujemy porozmawiać o nich dalej.

1. Najpierw musisz uruchomić konsolę, ponieważ wtedy wszystkie polecenia zostaną wprowadzone w tym narzędziu. Uczyń to wygodnym dla siebie.
2. Następnie wejdź sudo yum install gimp... Przyjrzyjmy się kolejno każdemu komponentowi. sudo - argument sugerujący, że to polecenie zostanie wykonane w imieniu superużytkownika. mniam - zadzwoń do tego samego menedżera pakietów. zainstalować Jest opcją mniam do instalacji. kordonek - nazwa aplikacji wymaganej do instalacji. Po utworzeniu zespołu w pokazanej kolejności kliknij Wchodzićaby go aktywować.
3. Wprowadź hasło do konta superużytkownika. Zwróć uwagę, że znaki wprowadzone w ten sposób nie są wyświetlane w ciągu.
4. Potwierdź operację pobierania pakietu, wybierając opcję y.
5. Pozostaje tylko czekać na zakończenie pobierania.
6. Następnie zobaczysz powiadomienie, że instalacja się powiodła.
7. Możesz przystąpić do uruchomienia aplikacji np. Poprzez konsolę wpisując jej nazwę lub poprzez ikonę znajdującą się w menu głównym.
8. Poczekaj kilka sekund, a na ekranie pojawi się okno pobierania oprogramowania.

Ta opcja ma również wadę, całkowicie identyczną z tą, o której mówiliśmy rozważając pierwszą metodę. W ten sposób zostanie pobrana tylko najnowsza stabilna wersja oprogramowania przechowywana w oficjalnym repozytorium. Jeśli go tam nie ma, na ekranie po prostu pojawi się powiadomienie o błędzie. Specjalnie dla takich przypadków przygotowaliśmy następującą wersję.

Metoda 4: niestandardowe repozytoria

Korzystanie z repozytoriów niestandardowych jest przedostatnią i prawie najtrudniejszą opcją, o której chcemy dziś porozmawiać. Jego istota polega na tym, że najpierw znajdujesz pakiet w jednym z repozytoriów, a następnie instalujesz go wpisując odpowiednie polecenia w konsoli. Przykład tej operacji wygląda następująco:

1. Otwórz przeglądarkę i skorzystaj z wyszukiwarki, aby znaleźć repozytorium, w którym przechowywany byłby interesujący Cię program, a następnie przejdź do sekcji z pakietami RPM.
2. Na pewno będziesz musiał wybrać swoją architekturę, aby oprogramowanie było kompatybilne z systemem operacyjnym.
3. Znajdź odpowiednią wersję oprogramowania na liście i kliknij prawym przyciskiem myszy łącze pobierania.
4. W wyświetlonym menu kontekstowym wybierz "Skopiuj link".
5. Teraz przejdź do "Terminal"... Wejdź tam wget i wklej właśnie skopiowany link. Następnie kliknij Wchodzić.
6. Teraz trwa proces pobierania pakietu z określonej witryny. Linie pokazują aktualny postęp.
7. Po wyświetleniu monitu o wprowadzenie danych wprowadź sudo yum install i dołącz nazwę właśnie pobranego pakietu, w tym format pliku. Jeśli zwrócisz uwagę na informacje przedstawione powyżej w konsoli, bez problemu odnajdziesz samą nazwę programu w odpowiedniej wersji.
8. Potwierdź akcję, wprowadzając hasło do konta superużytkownika.
9. Gdy pojawi się informacja o rozpoczęciu instalacji, należy nacisnąć klawisz y.
10. Po zakończeniu instalacji pozostaje tylko zaktualizować listę repozytoriów, wpisując aktualizacja sudo yum.
11. Potwierdź aktualizację, wybierając odpowiednią odpowiedź.
12. W niektórych przypadkach będziesz musiał dodatkowo wykonać polecenie sudo yum install + nazwa programu bez wersji i formatów, aby zakończyć instalację.
13. Jeśli pojawi się powiadomienie "Nie ma nic do zrobienia", co oznacza, że ​​możesz przystąpić do uruchamiania oprogramowania.
14. Jak widać na poniższym zrzucie ekranu, instalacja przebiegła pomyślnie.

Podczas wykonywania tej metody zalecamy skopiowanie i wpisanie nazwy programu do zainstalowania ze szczególną ostrożnością, aby nie otrzymać powiadomienia o błędzie związanym z brakiem określonego pakietu w systemie. Reszta nie powinna powodować żadnych innych trudności z tą opcją.

Metoda 5: Archiwa formatu TAR.GZ

Ta ostatnia metoda nie jest związana z samymi pakietami RPM, ale może być przydatna dla tych użytkowników, którzy nie mogli znaleźć pliku o odpowiednim formacie. Dzieje się tak czasami, ponieważ niektórzy programiści wolą publikować oprogramowanie dla systemu Linux w formacie TAR.GZ. Rozpakowanie i zainstalowanie takich plików będzie trudniejsze, ale nadal będzie to możliwe. Temu tematowi poświęcony jest osobny artykuł na naszej stronie internetowej. Zalecamy zapoznanie się z nim, jeśli omówione metody Ci nie odpowiadają. Postępuj zgodnie z instrukcjami, aby pomyślnie zakończyć rozpakowywanie i kompilację.

Więcej szczegółów: Instalowanie archiwów TAR.GZ na CentOS

To wszystkie metody, o których chcieliśmy porozmawiać w ramach dzisiejszego artykułu. Jak widać, istnieje wiele odmian instalacji programów na CentOS. Skorzystaj z instrukcji, które są dla Ciebie najlepsze, aby szybko rozwiązać problem i przejść do bezpośredniej interakcji z oprogramowaniem.